حقیقت وحی ازجمله موضوعاتی است که در ادیان آسمانی جایگاه خاصی دارد. در این میان عارفان، فیلسوفان و متکلّمان در ادیانی همچون اسلام و مسیحیت در برهه‌های مختلف در تحلیل حقیقت وحی اهتمام داشته‌اند. با توجه به اهمیت این موضوع و همچنین شبهات و پرسش‌ها در این خصوص هنوز هم اندیشمندان بدین مهم می‌پردازند.

یکی از ضرورت‌های موجود بازخوانی و تحلیل نظرات حکما و عرفا و متکلّمان اسلامی در این خصوص است؛ چرا که وجود برخی عبارات در متون اندیشمندان اسلامی موجب سوءتفاهم را فراهم آورده و برخی روشنفکرها این عبارات را دستمایه قرار داده و با استناد به متون فلسفه و عرفانی، به زعم خویش در مقام نقد حقیقت وحی برآمده‌اند.

رویکرد اصلی کتاب، رویکردی فلسفی است. اما به اقتضاء برخی موضوعات، به رویکردهای کلامی و عرفانی عنایت شده است.

هدف محقق محترم آن است که با رویکردی جامع‌نگر، ساحت‌های معرفتی مختلف را در کنار هم قرار داده و دریک روش دیالکتیکی به گفت‌وگوی انتقادی بپردازند.

این روند دیالکتیکی، کتاب را به روش تحلیلی-تطبیقی فراخوانده است.

به دنبال همین روش است که در طی فصول مختلف، هم به شکل تدریجی و هم در فصل نهایی و جمع‌بندی، مبانی و ادله اندیشمندان مختلف مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرند و نهایتاً با روش تلفیقی، پوسته‌ها و هسته‌های نظرات و دیدگاه‌های مختلف از یکدیگر متمایز می‌شوند تا وفاق و خلاف آن‌ها مشخص شود و نظر نهایی امکان تحقق بیابد.