گستردگی فضای سایبر تمام ابعاد زندگی بشر را به خود معطوف نموده است به نحوی که جدایی از این فضا برای برخی قابل تصور نیست. علی­رغم مزایای غیر قابل‌انکار فضای سایبر، متأسفانه با گذشت هرچه بیشتر از عمر آن، بهره‌برداری سوء از این فضا زمینه­ساز مخاطرات بالقوه و بالفعل بسیاری گردیده است.

این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی بر اساس منابع کتابخانه‌ای موجود صورت گرفته و با تتبع در منابع، مبانی فقهی آن بیان شده سپس ماهیت و شرایط حقوقی آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه‌ی­ این پژوهش نشان می‌دهد که معاونت در جرائم سایبری از مصادیق اعانه بر اثم می‌باشد لذا حرمت آن با استناد به ادله‌ی قرآنی، روایی و حکم مستقل عقل بر قبح کمک بر گناه اثبات می‌شود. همچنین مقدمه‌ی­ حرام و قاعده­ی لاضرر به عنوان سایر مبانی فقهی مورد بررسی قرار گرفته است.

مصادیق رفتار معاون در فضای سایبر اعم از ترغیب، تحریک، تطمیع، ارائه‌ی­ طریق و تسهیل ارتکاب جرم و ... در صورت اجتماع عناصر قانونی، مادی و معنوی واجد مسئولیت کیفری است. البته معاونت در جرائم سایبری گاهی مستقل از فعل اصلی است مانند پورنوگرافی که مقنن ضمن اهمیت به حفظ عفت عمومی و صیانت از حریم جامعه طی دو ماده، معاونت در پورنوگرافی را جرمی مستقل برشمرده است و گاهی تابع فعل اصلی است مانند جرائم علیه محرمانگی، صحت و تمامیت داده‌ها و سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی و ... که طبق شرایط مندرج در ماده­ ۱۲۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ قابل مجازات است.